Oud-schepen Bob Peeters nam na vele jaren dienst afscheid van de actieve politiek. Hij gaf de fakkel door aan Marc de Cordt als gemeenteraadslid die op zijn beurt opgevolgd wordt door Emery Frijters als voorzitter van de partij.

Voor politieke statements moest je niet afzakken naar het nieuwjaarsevent van Groen en er waren ook geen nationale kopstukken te spotten.

Wel opvallend was de eerlijke analyse van Bob Peeters over de toestand van Groen in Zoersel. Groen is de voorbije jaren kiezers verloren, ook al ging het aantal Zoerselaars er met enkele duizenden op vooruit.

Er is nood aan herbronning. En waarom niet het nuttige aan het aangename koppelen? Peeters stelde voor om een weekendje Ardennen in te plannen om de toekomststrategie uit te werken in het fel gewijzigde Zoerselse politieke landschap.

Emery Frijters legde in zijn speech alvast enkele duidelijke klemtonen: wil Groen groeien, dan moet de partij ook mensen bereiken die niet tot de traditionele achterban behoren. Er moeten ook meer jongeren betrokken worden in de werking en de relatie met de pers en de aanwezigheid op sociale media moet beter.

De groenen staan inderdaad voor een koerswijziging en hebben een window of opportunities voor zich nu ze in de oppositie zitten en zich dus beter kunnen profileren. De vraag is of ze met 1 zetel voldoende zullen kunnen wegen op het beleid.

Niets is onmogelijk. De groenen hebben nationaal twee jaar geleden de koers radicaal omgegooid met een team nieuwe talentvolle politici en een beleid dat verder kijkt dan de traditioneel groene thema’s. Op die manier zijn ze de perceptie van ‘geitenwollensokkers’ kwijtgeraakt. Groen Zoersel staat voor dezelfde uitdaging.

Wandelen heeft het voordeel dat je sneller dan op een gemiddelde receptie met verschillende mensen in gesprek raakt. Als er tijdens de wandeling ook oude jenever, citroen- en appeljenever en Hasseltse koffie geschonken wordt, maakt dat het geheel nog een stuk losser en gemoedelijker.

Wanneer we de Halse Bossen uit kwamen stond Linda, de secretaris van Groen, ons op te wachten met pannenkoeken, koffie en thee. De voorbijgangers keken raar op wanneer we allerlei lekkers uit de kofferbak voorgeschoteld kregen. De vreemde combinatie pannenkoek-rietsuiker-citroen viel zeer goed in de smaak, maar voor de minder avontuurlijken was er ook gewoon siroop.

Na de gebruikelijke speeches, die nu eenmaal bij nieuwjaarsfestiviteiten horen, werd de winterbarbecue aangestoken voor de bakharing.
Er was ook quiche in wel 5 verschillende gedaantes, een winterstoofpotje, een uitgebreid dessertenbuffet met pudding, zelfgebakken koekjes en pannenkoekjes. Lekker, zeer lekker. Het resultaat van de kookkunsten van de bestuursleden van Groen.

In de rubriek ‘vloeibaar’ wisten we de gerechten gepast te begeleiden met een Bolivar, de wereldwinkel-tegenhanger van de blonde Leffe, omdat we de basis rode en witte wijn uit de wereldwinkel wel eerlijk, maar niet heerlijk vinden.

In plaats van een klassieke nieuwjaarsreceptie koos Groen dit jaar voor een nieuwe formule gebaseerd op ‘Happen en Stappen’: een winterwandeling in de namiddag met de nodige stops onderweg met afsluitend een winterbarbecue.
De nieuwjaarsreceptie trok de laatste jaren weinig volk en bleef qua opkomst beperkt tot de eigen achterban van bestuursleden en gevolg.
Niet dat er nu veel nieuwe gezichten waren op het nieuwjaarsevent, maar de sfeer was een heel stuk gemoedelijker dan anders.

Met 20 waren we om de Halse bossen te gaan ontdekken in een feeëriek sneeuwlandschap kronkelend over kerkenpaadjes en trage wegen. ‘s Avonds schoven we met z’n 30 de benen onder tafel voor een uitgebreide maaltijd.

Omdat iedereen iedereen kende, was de sfeer zeer gemoedelijk. Geen stijve bedoening in den Bremberg. “Het is zelfbediening”, zei kersvers gemeenteraadslid Marc de Cordt bij het binnenkomen. En dat hebben we met graagte gedaan.