De koude heeft Zoersel nog steeds in haar greep wanneer we de refter van de Elisabethschool verlaten en koers zetten naar de lokalen van KFC Eendracht voor de receptie van N-VA Zoersel.
De partij heeft net als vorig jaar één van de twee delen van de kantine geboekt, maar nu is er opvallend meer volk dan vorig jaar.
Liesbeth Verstreken is net aan haar speech begonnen wanneer we de zaal binnenkomen. Correctie: willen binnenkomen.
We tellen zo’n 140 aanwezigen en een groot deel ervan staat in de buurt van de inkom waardoor het moeilijk is om binnen te geraken.
Rita Laureyssens doet niettemin haar best om als hartelijke ceremoniemeester iedereen persoonlijk welkom te heten en binnen te vragen. “Er is nog plaats, schuif maar door.”
Iedereen van het lokale bestuur is voor de gelegenheid uitgedost in zwartgele kleuren. De mannen met een gele das boven een zwart hemd, de vrouwen met gele foulards.
Vlaamse Leeuwen hangen aan de muur, staan op de tafels en zitten in de frigo in blonde en donkere vorm.
En zoals elk jaar zet Bert Claessens, de lokale voorzitter, het lied van Hippoliet van Peene in nadat de sprekers uitgespeecht zijn.
Om alvast het juiste ritme en de toonaard aan te geven, steekt Claessens van wal: pom pom pom po-pom, pom pom pom po-pom. Ze zullen hem niet temmen …
Elk jaar opnieuw doet dit tafereel me denken aan een legendarische sketch van Gaston en Leo waarin Gaston de Brabanconne zingt. Voor wie het niet kent: kijk en geniet.
Het is voor Bert Claessens elk jaar weer een hoogtepunt om het Vlaamse volkslied te horen zingen door zoveel militanten. En het moet gezegd: wanneer 140 man strijdlustig meezingt, doet dat iets met een mens. Het creëert een groot gevoel van eenheid en samenhorigheid.
Wanneer de voorzitter ook het tweede couplet inzet, valt echter de ene na de andere militant af. En ook Bert Claessens moet even naar woorden zoeken in het midden van het couplet.
Na de lange speechen en de zangstonde is het druk aan de toog. Wat wil je? Na drie kwartier luisteren naar speechen en een potje meezingen met de extended version van de Vlaamse Leeuw feat. Bert Claessens raken de kelen droog.
De dranken vloeien rijkelijk op de receptie, misschien wel iets te rijkelijk voor sommigen.
Misschien daarom klinkt het op een bepaald moment dat de receptie op zijn einde loopt. Geen last call, maar het effect is hetzelfde. Verschillende N-VA-verkozenen schuifelen, net als wij, nog even richting de toog ‘voor de laatste’.
Terwijl de zaal wordt uitgebezemd, nemen we de fiets uit de fietsenstalling. Het zadel is lichtjes berijmd, de duisternis treedt in.
dezoerselaar 