POLITIEK & PERCEPTIE

In de ‘Ten huize van …’-reeks op De Zoerselaar viel de naam Roel van Elsacker het meest toen de partijen werd gevraagd naar de meest beloftevolle politicus van de gemeente Zoersel.

Het is dan ook geen verrassing dat Van Elsacker na de brunch als eerste kopstuk het woord neemt. Volledig uitgedost in een smoking met zwarte hoge hoed speelt hij het typetje van afgevaardigde van de minister en wenst hij volledig in lijn met een andere Samson & Gert-uitspraak ‘iedereen die gekomen is proficiat, en iedereen die niet gekomen is … ook proficiat’.

Volgens de afgevaardigde is er een probleem met Stany Wens, de recent verkozen nieuwe voorzitter van CD&V Zoersel: de stembusgang is niet correct verlopen omdat geweten is wie op wie gestemd heeft. Nogal logisch want Wens werd verkozen met 100% van de stemmen.

Van Elsacker stelt daarom voor de verkiezingen opnieuw te doen en doet een oproep dat tegenkandidaten zich melden. Niemand is bereid om de strijd aan te gaan. De afgevaardigde roept daarom de oud-voorzitter Ivo Van Vaerenbergh op het spreekwoordelijke toneel om de strijd aan te gaan met Wens. Van Vaerenbergh was meer dan 20 jaar voorzitter van de lokale afdeling.

De afgevaardigde had vooraf wat opzoekwerk gedaan om na te gaan over welke competenties een leider moet beschikken en zou nu beide heren aan enkele proeven onderwerpen om de meest geschikte leider te bepalen.

Als eerste proef moeten ze kunnen inschatten hoe lang een minuut duurt zonder hierbij geholpen te worden door het publiek. Vergaderingen onder controle houden en vooral de tijd bewaken, is volgens de afgevaardigde een belangrijke competentie van een goede leider. Van Vaerenbergh denkt na 45 seconden al dat de minuut erop zit, Wens klokt af op 52 seconden. 1-0 dus voor Wens.

Een andere competentie is ‘inspireren’. De ene doet dat al wat meer dan de andere en blaast al wat meer dan de andere, volgens Van Elsacker. De volgende proef bestaat er daarom in om een ballon stuk te blazen. De kandidaat-voorzitters mogen elk een kleur kiezen: CD&V-oranje of N-VA-geel. Wens mag als eerste kiezen en gaat voor uiteraard voor oranje. Hij krijgt een klein oranje ballonetje in de hand gestopt. De gele ballon van Van Vaerenbergh is een uit de kluiten gewassen exemplaar dat zelfs een halve minuut nadat Wens’ ballon geknapt is geen krimp geeft. 2-0 voor Wens dus.

Om de competentie ‘teamspirit creëren’ te testen, moeten ze twee teams vormen door elk 5 mensen uit het publiek te halen. Zonder met hen te praten, moeten Wens en Van Vaerenbergh de mensen van jong naar oud zetten. Opnieuw een klus die Wens met de vingers in de neus klaart. 3-0

Het motiveren van een team kan volgens de afgevaardigde heel goed door humor in te zetten. De kandidaten moeten hun beste mop vertellen en het applaus van het publiek zal bepalen wiens mop de beste was. Van Vaerenbergh zegt kortweg in de micro: ‘We gaan de volgende verkiezingen winnen.’ Er volgt geen gelach, wel een stille verontwaardiging. Wens doet er nog een schepje bovenop: ‘We gaan alle verkiezingen winnen.’

Een goede slogan is een manier om de visie van een bedrijf in de verf te zetten, vindt Van Elsacker. Dus slogans bedenken en herkennen is een belangrijke competentie. Om een en ander te duiden, stelt hij aan Van Vaerenbergh de vraag wat de slogan van CD&V momenteel is. De kandidaat moet het antwoord schuldig blijven. “En die van N-VA?” vraagt van Elsacker aan Wens. “Iets met durven?” antwoordt Wens. “Nee, iets met ‘verarming’, denk ik,” repliceert Van Elsacker. Hij schotelt de kandidaten daarna de slogans voor van verschillende automerken, banken, bieren, enz. maar beiden bakken er niet veel van.

Omdat de score er ondertussen al niet meer toe doet, besluit Van Elsacker de competentie ‘innoveren en vernieuwen’ niet meer op de proef te stellen. “Met u moeten we niet voor innovatie gaan,” zegt hij nog lachend tegen Van Vaerenbergh en het besluit is genomen: Wens wordt/blijft de nieuwe voorzitter van CD&V Zoersel.

Ivo Van Vaerenbergh wordt in de bloemen gezet door Katrien Schryvers die hem dankt voor alle steun en begeleiding de afgelopen 20 jaar. Hij krijgt een etentje aangeboden en een helikoptervlucht boven Zoerselhof.

De ondertussen oud-voorzitter dankt op zijn beurt Wivina Demeester die hem twee decennia geleden gevraagd heeft als voorzitter van de afdeling. Van Vaerenbergh is reeds 40 jaar bezig met politiek en in die tijd is volgens hem veel veranderd en de komende jaren zal er nog heel veel veranderen denkt hij.
Maar wat is de toekomst van CD&V in een partijlandschap waar partijen steeds meer op elkaar gaan lijken. Hij grijpt in zijn vest naar een blad uit de weekendkrant waarin Carl Devos en Bart Maddens geïnterviewd worden. In het interview wordt zelfs hardop getwijfeld of een partij als Open VLD over enkele jaren nog wel zal bestaan. Maddens komt erin ook tot de opvallende uitspraak dat mocht Vlaanderen onafhankelijk worden, hij waarschijnlijk op CD&V zou stemmen omdat het de enige partij is die nog een ideologie heeft die op alle terreinen van de samenleving terug te vinden is. De ideologie van N-VA is volgens hem die van Bart de Wever, terwijl Wouter Beke één van de sterkste ideologen van het moment is.

Van Vaerenbergh besluit zijn speech met de oproep aan de politici en sympathisanten van CD&V om hun ideologie trouw te blijven.

Een betere opener kon Katrien Schryvers, de laatste spreker, zich niet indenken. Ze bedankt Van Vaerenbergh hiervoor en linkt zijn tussenkomst aan de nieuwe slogan van CD&V: ‘Waar een wij is, is een weg”. Elk individu heeft z’n waarde, maar een gemeenschap bouw je samen, volgens Schryvers.

Ze blikt even terug op de eerste drie jaar van de legislatuur. Het is volgens haar geen gemakkelijk traject geweest, het zoeken naar een nieuwe rol. Schryvers onderstreept dat CD&V niet vanuit politieke berekeningen moet participeren aan het beleid maar vanuit een positieve ingesteldheid in het belang van de Zoerselaar. 2012 was voor de partij immers een hele ommekeer. Voor het eerst had ze niet meer de leiding in de coalitie. N-VA had ineens alle kaarten in handen en er waren geen andere keuzes zonder dat N-VA in de meerderheid zou komen. CD&V heeft volgens Schryvers een positieve keuze gemaakt voor deze coalitie om zo het beleid verder te zetten zoals de integratie van gemeente en ocmw, de verschillende PPS’en, enz.

In haar speecht verwijst Schryvers naar de ‘Ten huize van…’-reeks op De Zoerselaar. Ze meent in de verschillende interviews een rode draad te zien, namelijk de perceptie die er bestaat dat CD&V de coalitie afremt en tegen verandering is.

In de rest van haar vurige pleidooi legt Schryvers het ene voorbeeld na het andere op tafel om aan te geven dat net CD&V een trekkende factor is binnen de meerderheid.
“Waarom zouden we ons PPS Halle dan zo sterk aantrekken en hier zoveel energie insteken om dankzij het project meer gemeenschap te vormen?
Waarom zouden we zoveel initiatief nemen met het zorgstrategisch plan en het Woonzorgcentrum?
Waarom zouden we dan voorstellen om de gronden in de Achterstaat aan te kopen voor de nieuwe dienst openbare werken?
Waarom zouden we dan gronden aankopen voor Tilia en Obscura?
Waarom zouden we dan aan Igean de opdracht gegeven hebben om betaalbaar wonen mogelijk te maken in verschillende projecten?”

Volgens Schryvers neemt CD&V nog steeds duidelijk haar verantwoordelijkheid vanuit een duidelijke toekomstvisie. “We willen samen bouwen aan onze gemeenschap. Mensen elkaar laten ontmoeten, verenigingen ondersteunen, enz. We willen ook mensen die het moeilijker hebben erbij laten horen. Dààrom hebben we recent zo gevochten voor de verwerving van de gronden aan de Smissestraat.
Wie hier een ander beeld over wil ophangen, is alleen bezig met politiek en niet met het belang van de Zoerselaar. Politici zijn geen boekhouders, politici moeten beleid maken. En dat doen we elke dag opnieuw.”

Schryvers klinkt tot slot op Zoersel en op iedereen die van onze gemeente een warme gemeenschap wil maken.

Buiten de eigen achterban klinkt alleen Heerlijk Zoersel mee met de huidige OCMW-voorzitter. Geen enkele andere partij is aanwezig en zeker voor coalitiepartner N-VA is dit moeilijk te verantwoorden. Op de receptie van N-VA tekende iemand als Roel van Elsacker wel present namens CD&V.

Het moet niet groter gemaakt worden dan het is, maar het schetst nog maar eens de getroubleerde verhouding tussen CD&V en N-VA in Zoersel. Beiden leven in een verstandshuwelijk waarbij de ene partij mordicus ‘de kracht van verandering’ wil aantonen, terwijl de andere wil verder zetten wat goed is en wil werken aan wat beter kan. Beide insteken zijn te begrijpen vanuit de partijen, maar blijken nog steeds niet te rijmen.

Het is een misvatting dat alleen N-VA hierdoor in een moeilijk parket zit als de gemiddelde Zoerselaar weinig verandering ervaart in het beleid van deze ploeg. Ook voor CD&V ligt deze perceptie moeilijk, want de meeste Zoerselaren zijn niet echt bezig met de lokale politiek en zien weinig verschil met de vorige legislatuur. Ze zouden dan ook tot de conclusie kunnen komen dat het er niet toe doet of CD&V wel of niet de sterkste partij is in de coalitie en de burgemeester levert. Of om het met de woorden van Leterme te zeggen: ‘Goed bestuur’ is in dat geval niet meer iets dat men alleen maar met CD&V associeert. En dat wil CD&V koste wat het kost vermijden.

De twisten binnen de meerderheid doen weinig goed aan het vertrouwen tussen de partijen en lijken de partijen steeds meer richting andere toekomstige coalitiepartners te drijven.

Eén ding is zeker: de komende twee jaren worden nog zeer boeiend in de Zoerselse politiek.

VAST & VLOEIBAAR

Een Breugheltafel, hoeveel Vlaamser kun je het maken? We krijgen instant flashbacks naar lang vervlogen tijden waar we in winterse omstandigheden gingen wandelen met nonkels en tantes om daarna met de hele familie aan te schuiven bij de moemoe die van alles veel te veel voorzien had.

Gezellig thuiskomen op een groot familiefeest, dat is de sfeer die er van in het begin hangt en ook daarna blijft voort zinderen, tot zelfs een ‘toneeltje’ en een spelmoment later op de middag.

De Breugheltafel is volledig van de hand van Fons Christiaensen en Dirk Haest en diens partners. Alles is zelf gemaakt, tot de vleessla toe waar mooie stuken hesp in werden verwerkt.

De aanwezigen genieten eerst van een grootmoederssoep en hebben de keuze tussen tomatensoep en witlofsoep en eens deze keuze gemaakt is, dringt een nieuwe keuze zich op: met of zonder vlees? Van vasten is zelfs bij CD&V geen sprake meer gezien het copieuze aanbod, maar het eigentijdse ‘dagen zonder vlees’ leeft duidelijk wel. Witlofsoep met of zonder spekjes dus en tomatensoep met of zonder balletjes.

De bain-maries gaan open en een gigantische berg frikadellen steekt de ogen uit en de portie krieken die erbij past, is duidelijk berekend op nog veel meer eters.

Eiersalade, paté, charcuterie en allerlei soorten kaas maken het buffet compleet. Als ‘dessert’ is er nog opgelegd fruit en rijstpap met bruine suiker, een all time classic van bij de moemoe.

De drank is inbegrepen en naarmate de hongerige magen gevuld raken, zakken steeds meer mensen af naar de toog voor een frisse pint, een tripel, een trappist of een glas wijn.

5 euro kost dit feest aan de eters. Geen geld voor wat je ervoor in de plaats krijgt. Wanneer we doorgaan omstreeks 14 uur, zit het Koetshuis nog stevig vol. Het is hier duidelijk goed vertoeven. Mensen voelen zich hier thuis.

Deze slideshow vereist JavaScript.

SFEER & GEZELLIGHEID

Ondanks de paar momenten waarop de zon voorzichtig repeteerde voor de lente die binnen een maand voor de deur staat, ging het de afgelopen week op meteorologisch vlak van nat naar zompig. Ook vanochtend zet een gure wind de toon en striemt de regen in brede sluiers naar beneden.

Dat belooft voor de winterwandeling van CD&V, denken we. Op het programma staat immers een 8 kilometerlange tocht door de Zoerselse en Oelegemse bossen gevolgd door een Breugheltafel. Het is ondertussen een traditie geworden dat de christendemocraten een wandeling en een stevige brunch verkiezen boven het klassieke concept van een nieuwjaarsreceptie.

Wanneer we aankomen aan het Koetshuis in Halle staat een delegatie van Heerlijk Zoersel buiten te wachten tot de wandelstoet zich in gang trekt. De partij van Jos Vekemans is ruim vertegenwoordigd met 10 wandelaars. In het Koetshuis zelf heerst een gezellige drukte. Iedereen is vertrekkensklaar en de sfeer zit er goed in.

Gemeenteraadslid Jan de Prins loopt samen met Steven, een jongen met het syndroom van Down, voorop en zet zo de koers. Zo’n 80 wandelaars volgen in hun zog. De laatste drupjes miezer verdwijnen uit de lucht. “We hebben ‘chance’ met het weer” moet zowat de meest gehoorde zinsnede zijn vanmorgen.

Jong en oud wandelt mee en wat opnieuw opvalt, is de sterke aanwezigheid van het middenveld. Verenigingen als de Landelijke Gilden en KVLV zijn goed vertegenwoordigd. Het is al decennia een belangrijke ruggengraat van de partij en als we ons mogen baseren op de opkomst, zal dit nog wel even zo blijven.

Net over de helft van de wandeling duikt een wit partytentje op ter hoogte van de kruising van de Lemmekensbaan en het Antitankkanaal. Gemeenteraadslid Luc Peeters vangt er met een delegatie de wandelaars op met gluhwein, jenever, chocomelk en cake. Na een klein half uur zet de wandelkaravaan zich verder zodat we rond 12.15 uur opnieuw aan het Koetshuis zijn.

Ondertussen hebben andere CD&V-raadsleden en hun partners het Koetshuis tot een warme welkomstplaats omgetoverd. Het buffet lonkt uitnodigend naar de hongerige wandelaars, de bain-maries pruttelen gezellig en terwijl de laatste wandelaars arriveren, vinden de meesten hun weg al naar de toog voor een drankje.

In totaal schuiven 120 mensen hun benen onder tafel. Het publiek is een goede mix van de Zoerselse bevolking al zijn de jongeren een beetje ondervertegenwoordigd in het geheel. Spreekt de formule hen minder aan of hebben ze gewoon nog veel andere bezigheden? Bij andere partijen is de aanwezigheid van jongeren op dit soort activiteiten vergelijkbaar, maar CD&V heeft de voorbije jaren wel meer dan andere partijen geïnvesteerd in een stevige jongerenwerking die de partij op termijn geen windeieren zal leggen. Misschien is het een idee de jongeren hun stempel nog iets meer te laten drukken op de wandeling zodat er meer jong volk zijn weg vindt naar de wandeling en misschien zelfs naar de partij.

Deze slideshow vereist JavaScript.